Iedereen kent wel rituelen en ritueeltjes. Hoogte- en dieptepunten in ons leven worden erdoor begeleid, zoals huwelijk en uitvaart. Er zijn rituelen die een lange traditie kennen en er komen steeds nieuwe bij. Denk bij rituelen maar aan het openen van het parlementaire jaar of aan het naar-bed-gaan ritueel van een kind. Een ritueel heeft voor de betrokkenen een belangrijke betekenis en ontleent zijn kracht onder andere aan de herhaling van een min of meer vast patroon. Zoals een toneelstuk nog niet gaat leven door alleen het lezen van de teksten, zo moet je een ritueel beleven, ervaren, doen.

Een speciale vorm van een ritueel is de inwijding. De inwijdingen die deel uitmaken van de werkwijze van de Weefsters zijn bijzondere gebeurtenissen. Tijdens de inwijdingen raak je bekend met de symbolen. De daarin gebruikte symboliek is afgeleid van het weven.

De symboliek biedt ons een concrete, beeldende taal die wij gebruiken om met elkaar te spreken over individuele ervaringen en interpretaties. 

De ambachten van spinnen en weven gebruiken wij als metafoor voor het werken aan onze eigen ontplooiing als mens en daardoor ook aan een betere samenleving. De samenleving kan worden gezien als een weefsel, waarin ieder mens een draad is die, al mee-wevend, een bijdrage levert aan het geheel.

De symboliek van het spinnen levert het beeld van de levensdraad. Uit de symbolische ruwe wol  spinnen we zelf onze levensdraad. In ons leven moeten we leren te bepalen wanneer wij zelf de regie in handen moeten houden, wanneer loslaten en hoe om te gaan met onze mogelijkheden.

De symboliek van het weven leert ons dat het doel van onze draad is om er een weefsel van te maken, samen met de draden van anderen die op ons pad komen. Het gereedschap en de vaardigheden die nodig zijn voor het weven laten zien hoe we dat in de praktijk kunnen doen.

De symboliek van het ontwerpen gaat over het hebben van overzicht. We maken keuzes om het weefsel van de mensheid stevigheid en schoonheid te geven. Niet alleen de maakbare wereld, maar ook dat wat we niet direct kunnen zien spelen een rol. We naderen dan de kern, het wezen van de dingen en dus ook van onszelf.

Naast de drie ambachten die, symbolisch gezien, een ordening van gedachten kunnen bewerkstelligen, wordt ook de symboliek van het licht gebruikt. Licht staat symbool voor inzicht en bewustwording, zoals zuiver fysiek gezien licht het mogelijk maakt om te 'zien'.

Naast de rituelen zijn er ook andere bijeenkomsten. Daarin staat de gedachtewisseling centraal.  In een gedachtewisseling leggen we ervaringen en opvattingen naast elkaar en delen kennis.

Daarvoor is een sfeer van vertrouwen nodig en verder een gezamenlijk startpunt. Dat startpunt is de inwijding die wij beleefd hebben, elk op onze eigen manier. Met de symboliek als beeldende taal leren we met elkaar te praten over ervaringen en hoe we in het leven staan. Met die beeldende taal is onderling begrip mogelijk, terwijl we voor de rest zo verschillend kunnen zijn.

Gedachtewisselingen vinden plaats naar aanleiding van bijvoorbeeld:

• een voordracht van een lid over iets wat haar bezighoudt;
• symbolen;
• thema’s die door leden naar voren worden gebracht.